Beethoven

Over een goed ontbijt gesproken.

Onlangs het Gassenhauer-Trio opus 11 gespeeld. Beethoven was 28 toen hij het schreef. Dit opgewekt en toegankelijk stuk werd enorm populair. Vooral in Wenen en met name om het laatste deel. Het is een reeks variaties over een grappig deuntje ‘Pria ch’io l’impegno’ uit de succesvolle komische opera L’Amor Marinaro (zeemanslied) van Joseph Weigl. Je kunt wel zeggen dat het een hit was. Een melodie die in de Gassen (straten en steegjes) werd gefloten en bleef hangen. Een vrije vertaling zou zoiets zijn als; voordat ik begin met werken moet ik eerst iets te ontbijten hebben. Geniaal hoe hij zo’n platte meezinger gebruikt om er eindeloos op te variëren en improviseren.

John Williams

Over filmmuziek gesproken.

Ik was met mijn dochter naar de bioscoop. Jurassic World Dominion! Best ‘n aardige film met spectaculaire scenes en knappe techniek. Alleen, wat een complexe verhaallijn! Het tempo is te hoog en er wordt te veel gedetailleerde informatie op je afgevuurd. Maar ja, dat is nou eenmaal het moderne filmkijken.  

En wat gebeurt mij? Ik zit eigenlijk meer naar de muziek te luisteren. Er komen wat oude thema’s uit de eerste Jurassic film (1993) voorbij. Meesterlijk! Ineens ben ik er weer bij. Wat ongelooflijk knap om zo’n pakkende tunes te componeren. Als je naar John Williams (nu 90) luistert wordt je als het ware meegesleurd in het verhaal. Soms neigt het naar een expressieve Tsjaikovski, dan ineens denk je weer Mahler klankkleuren te herkennen. 

Hij schreef de soundtracks voor zo’n 30 Spielburg films waaronder Jaws, Star Wars en Harry Potter. Zijn prijzenkast puilt uit met Oscars, Golden Globes en Grammy Awards.

Een leuke anekdote: Steven Spielburg liet de film Schindler’s List (1994) aan John Williams zien. Deze was erg onder de indruk en zei “You need a better composer than I am for this film”. Waarop Spielberg antwoordde “I know. But they’re all dead!”.

Luister naar het thema uit deze film, gespeeld door onze eigen Janine Janssen!!! Eigenlijk heb je dan geen beelden meer nodig.

Stephen Sondheim

Over musicals gesproken.

Een tijdje terug organiseerde mijn lieftallige eega een ‘Ode aan Sondheim’ middag. Eigenlijk zou deze al in 2021 plaatsvinden (het jaar waarin hij overleed), maar door de Corona hebben we het effe moeten uitstellen. Heb ‘n 3-tal musical dames op bezoek gehad. Het was gezellig, en bovendien mooie muziek gemaakt!

Stephen schreef zijn eerste musical toen ie 15 was. Hij ging ermee naar de grote Oscar Hammerstein, zijn grote voorbeeld. Deze gaf zijn ongezouten, maar opbouwende kritiek, nam de jongen onder zijn hoede en leerde hem alles wat hij wist over het schrijven van musicals. Stephen probeerde nog een studie wiskunde, maar schakelde al snel definitief over op theater en muziek. Zijn eerste grote succes was de West Side Story (1957) welke hij samen met Leonard Bernstein schreef. Ook bekend zijn Send in the Clowns (Barbra Steisand) en Sweeney Todd. Hij was een theatervernieuwer en werd om zijn psychologische teksten ook wel de Shakespeare van Broadway genoemd.

Ik ben vaak onder de indruk van de mooie melodielijnen en de gedurfde akkoorden die hij gebruikt. Luister naar Pretty Woman, hier in een jazzy uitvoering. Let op, deze muzikanten zijn niet de eerste de besten. Joshua Redman, Christian McBride etc.