I’ve been a fan of Stefano Bollani for years. A genius Italian pianist! He mixed classical, jazz and improvisation. His playing is free and uninhibited sometimes against the absurd. In the video below two blockbusters mixed together. Mozart’s Rondo Alla Turca (Turkish March) and Tico Tico by the Brazilian composer Zequinha de Abreu. Pay particular attention to the orchestral musicians in the background. They are perplexed!
Twee Hollandse kanjers, Ella van Poucke en Caspar Vos! Zij speelden de sonate voor cello en piano opus 19 in de idyllische kapel van het voormalige seminarie ‘Bovendonk’ in Hoeven. Wat een feest! Beide topmusici speelden de sterren van de hemel. En wat een dijk van werk! Rachmaninoff demonstreert zijn vakmanschap, en laat beide instrumenten schitteren. Alle elementen komen aan bod. Van lyrische melodielijnen tot-en-met virtuoze krachtpatserij. Geschreven na een depressieve periode omdat zijn 1e symfonie niet goed viel bij de recensenten. Wat mij betreft scoort dit werk hoog in het top tien lijstje van meesterwerken in de kamermuziek.
Ik moet vaak denken aan mijn tijd in Maastricht. Je kon de muziekstudenten uit het appartementencomplex waar ik woonde indelen in twee categorieën. Het ene kamp schilderde Rachmaninoff af als de rus van de ‘goedkope’ melodietjes en namen hem nauwelijks serieus. Het andere kamp verafgoodde hem en vond zijn muziek (met name zijn pianocomposities) fantastisch. Soms verlang ik terug naar die heerlijke discussies die we met elkaar hadden.
Rachmaninoff had een trouwe vriend. Zijn viervoeter Levko, een Leonberger. Deze honden kunnen zo’n 80 cm. hoog worden, hebben een zacht karakter, zijn goede speurhonden en moeten regelmatig geborsteld worden.
Ik hou veel van de opnames van Hélène Grimaud. Een fenomenale techniek en uitzonderlijk mooie klankkleuren typeren haar pianospel. Een poosje geleden las ik haar boek ‘Wildernis sonate’. Ik was perplex! Wat een bijzonder levensverhaal! Zo open, zo recht uit het hart!
In het begin beschrijft ze hoe zij haar plek in het gezin en op school ervaart: verveling, leegte en dromerig! Volgens haar ouders en docenten was ze onhandelbaar.
Dan is er de muziek, een verademing! Deze gaf structuur aan haar leven en haar denken.
Fascinerend om te lezen hoe gedreven zij is en welke koers ze daarbij vaart. Op haar vijftiende bracht zij haar eerste album uit, daarna volgt een glansrijke internationale carrière.
Maar dan de climax. Een ontmoeting met een wolf! Er was een plots en instinctieve verbinding met dit diersoort. Vanaf dat moment is er een tweede hartstocht in haar leven.
Lees dit boek. Het verrijkt je kijk op mensen (en dieren).
Ik zat in de auto en had de radio aan. Pianist Thomas Beijer kreeg de Nederlandse Muziekprijs 2022 uitgereikt. De hoogste onderscheiding die door de Staat aan een musicus kan worden uitgereikt. Hij sprak mooie woorden:
Als communicatie essentieel is, dan is kunst dat ook. Want kunst is communicatie die over de grenzen van de tijd gaat. Via kunst sta je in verbinding met de harten en hersenen van duizenden jaren geleden. Kunst is communicatie op het hoogste niveau, of zou dat moeten zijn. Alle kunstvormen (beeldende kunst, literatuur, muziek) staan elkaar niet in de weg, maar versterken elkaar. Het is hetzelfde vat, alleen de kraan is anders.
Pianist, componist, arrangeur, improvisator, presentator, tekenaar, animatiefilmer, schrijver, artistiek leider, kamermuziek, solist…
Zoveel talent en zoveel energie. En nog maar begin dertig. Ongelooflijk!
Hij heeft ook humor, dat blijkt wel uit de animatiefilm ‘A Potatic History of the Earth’ oftewel de wandelende aardappel.
Over sociale media gesproken.
Ignacy Jan Paderewski (Polen, 1860 – 1941) was een van de beroemdste pianisten van zijn tijd. Hij was een zogenaamde ‘dubbelvirtuoos’ en zegevierde op zowel het klavier als in de media. Vanaf het allereerste begin van zijn carrière werkte hij zorgvuldig aan het oppoetsen van zijn imago. Hij liet zijn foto’s maken in de beste ateliers van Warschau, Wenen en Londen. Men stond versteld van zijn spel en had veel aandacht voor de expressie en het charisma van de pianist. Hij verscheen in commercials en gaf duizenden handtekeningen. Zijn concerten waren altijd uitverkocht. Hij reisde in een eigen treinwagon met talrijke bedienden en zijn eigen kok. Vrouwen verafgoodden hem. Paderewski had het geluk in een tijd te leven waarin bijna iedereen piano wilde spelen. Pianoproducenten waren rijk en machtig, en beroemde pianisten werden gevierd. Later gebruikte hij zijn populariteit en zijn internationale netwerk om te lobbyen voor de wederopbouw van Polen. Uiteindelijk werd hij de eerste minister-president. Paderewski was ook componist, daarom een mooi stukje pianomuziek. Miscellaneu opus 16 nr. 4. gespeeld door Nelson Freire.
Bron: Teatr Wielki Opera Narodowam (Warschauw)
