Dit las ik het weekend in de krant.
Bonk, daar lag ie. Dood!!
Een dirigent in München, terwijl ie de komische opera ‘Die schweigsame Frau’ aan het dirigeren was.
Een drama in optima forma. Het begon al bij Richard Strauss in de jaren 30. Hij keerde zich niet tegen het nazisme en werd door Goebbels aangesteld als voorzitter van de Rijkscultuurkamer. Toen die Stefan Zweig. Hij mocht het libretto voor deze opera schrijven. Heel opmerkelijk, want diezelfde Goebbels gooide alle boeken van deze schrijver met joodse achtergrond op de brandstapel. Zijn leven eindigt in 1942 op een verschrikkelijke wijze. En dan nu die arme Stefan Soltész.
Het hilarische verhaal van de opera staat in totaal contrast met bovenstaande. Een gepensioneerde zeekapitein ergert zich aan het voortdurende gekwebbel van zijn huishoudster. Zijn neef helpt hem aan een zwijgzame vrouw. Maar het is een valstrik. De vrouw blijkt een ontembare feeks. Zijn neef regelt ook de echtscheiding en wordt rijkelijk beloond. Haha…
Luister naar een jeugdwerk van Richard. Een deel uit zijn vioolsonate opus 18. Hij was verliefd op de sopraan Pauline de Ahna (geen kwebbeltante hoop ik) waar hij later mee trouwde. Je kunt dat door het hele stuk heen horen. Gespeeld door Jascha Heifetz, nog steeds een van mijn lievelingsviolisten.
