I’ve been a fan of Stefano Bollani for years. A genius Italian pianist! He mixed classical, jazz and improvisation. His playing is free and uninhibited sometimes against the absurd. In the video below two blockbusters mixed together. Mozart’s Rondo Alla Turca (Turkish March) and Tico Tico by the Brazilian composer Zequinha de Abreu. Pay particular attention to the orchestral musicians in the background. They are perplexed!
Dit jaar start ik met een uitermate vrolijk bericht. Ik ben Joshua Starkman op het spoor gekomen. Een gitarist welke actief is op sociale media onder de naam ‘Have a Great Day’. Met zijn aanstekelijke lach (beetje nep, maar daarom nóg leuker) begeleidt ie tal van artiesten. Alle filmpjes zijn superrelaxed en steengoed. Iedere keer als ik hem voorbij zie komen krijg ik een positieve vibe en realiseer ik me wat muziek met een mens kan doen. Hier een song samen met Gabrielle Cavassa, winnares van de Sarah Vaughan International Vocal Competition 2020. Gaat dat luisteren allemaal !!
De dagindeling van een componist
uit: Mémoires d’un Amnésique (1913)
Een kunstenaar moet zijn leven goed organiseren. Hier volgt de precieze indeling van mijn dagelijkse activiteiten:
Opstaan om 7u18; inspiratie van 10u23 tot 11u47. Ik lunch om 12u11 en ga van tafel om 12u14. Een heilzaam rijtoertje te paard achter in mijn park: van 13u19 tot 14u53.
Opnieuw inspiratie: van 15u12 tot 16u07. Diverse bezigheden (schermen, nadenken, stilzitten, bezoekjes, meditatie, vingervaardigheid oefenen, zwemmen, enzovoorts): van 16u21 tot 18u47.
Het avondmaal wordt opgediend om 19u16 en afgenomen om 19u20. Vervolgens is het tijd om symfonieën te lezen, hardop: van 20u09 tot 21u59.
Mijn vaste bedtijd is om 22u37. Ik schrik wekelijks wakker om 3u19 (op dinsdag).
Ik eet uitsluitend wit voedsel: eieren, suiker, fijn geraspte beentjes, vet van dode dieren, kalfsvlees, zout, kokosnoten, kip gekookt in zuiver water, schimmel van vruchten, rijst, knolletjes, gekamferde bloedworst, pasta, kaas (of kwark), witte salade en sommige soorten vis (zonder de huid).
Ik kook mijn wijn en drink hem koud met fuchsia sap. Ik heb een gezonde eetlust; maar ik spreek nooit tijdens het eten, uit angst dat ik me zal verslikken.
Ik adem zorgvuldig (niet te veel tegelijk). Ik dans zeer zelden. Als ik wandel houd ik de zijkant van de weg goed in de gaten houd mijn buik in en kijk strak achter me.
Ik ben zeer ernstig en als ik lach is dat per ongeluk. Ik vraag er steeds minzaam verontschuldiging voor.
Als ik slaap doe ik maar één oog dicht; mijn slaap is heel zwaar. Mijn bed is rond, met een gat erin waar mijn hoofd door kan. Ieder uur neemt een dienstknecht mijn temperatuur op.
Ik ben sinds lang geabonneerd op een modeblad. Ik draag een witte muts, witte kousen en een wit vest.
Mijn dokter heeft me altijd aangeraden om te roken. Hij zegt er altijd bij: Rookt u maar, mijn beste: anders rookt een ander in uw plaats.
En dan nu even wat grappigs.
In einer kleinen Konditorei
Da saßen wir zwei bei Kuchen und Tee
Du sprachst kein Wort, kein einziges Wort
Und wusstest sofort, dass ich dich versteh
Liedje van Fred Raymond (Oostenrijk, 1900-1954). Zijn hits waren zeer succesvol, iedereen kon ze meezingen en meefluiten.
Robert Wohlmuth maakte er een film omheen met dezelfde titel: Suzette en André werken in een patisseriezaak. Zij als serveerster, hij als huisviolist. Suzette komt in contact met een vrouw die haar overhaalt om te gaan werken in een louche salon. Uiteindelijk probeert André haar te bevrijden uit de klauwen van deze gewetenloze vrouw. De rest kun je wel raden…
De recensies in de kranten waren niet mals. Ze spraken over absolute banaliteit en totale belachelijkheid.
Luister naar een uitvoering van Vico Torriani, schlagerzanger, showmaster en kookboekenschrijver.
